این روزها والدین در دو راهی بازگرداندن فرزندانشان به مدرسه یا حفظ نقش معلم سرخانه و ادامه تحصیل بچه‌ها در خانه ایستاده‌اند. اگر در نهایت راه حل دوم رو انتخاب کرده‌اید این نکات را برای حفظ سلامت روان خود مد نظر داشته باشید. فقط یادتان باشد مداوم با خود تکرار کنید: «این نیز بگذرد».
حفظ سلامت فکر و روان: افزایش یادگیری و کاهش مشاجره
افزوده شدن موضوع «آموزش در خانه» به نقش‌های سابق قبلی شامل کار، مراقبت از بچه‌ها و پرورش آنها، آشپزی، نظافت و غیره در طول دوران کرونا همه ما را عصبانی کرده است، اما چند ترفند وجود دارد که به ما کمک می‌کند آرام بمانیم و فرزندانمان را به سوی یادگیری بیشتر سوق دهیم.
بیشتر بخوانید: ۳ روش برای افزایش تمرکز و تحمل کودکان دوران کرونا
یک قانون کلی وضع کنید: «اول کار، بعد بازی»
رویکردی محکم و جدی درباره آموزش و امور درسی داشته باشید. مثلا بگویید: «درسته که در قرنطینه‌ایم، اما در خانه ما تکالیف مدرسه بر دیگر کارها اولویت دارد».
در مورد نتایج یادگیری شفاف باشید
نحوه ارتباط با معلم را یاد گرفته و انتظارات او را درک کنید. رویکردی موثر داشته باشید. انتظارات هرگز نباید «خیلی سخت» – که استرس کودک را بیشتر کند – یا «خیلی آسان» -که باعث سر رفتن حوصله شود – باشد، بلکه باید «درست» یعنی تنها یک پله بالاتر از سطح یادگیری کودک باشد.
مطالب مرتبط:
به یک روتین پایبند باشید
عدم اطمینان باعث ایجاد اضطراب می‌شود و نظم داشتن، آن را کاهش می‌دهد. بنابراین، یک روال برای یادگیری روزانه خود تنظیم کنید و به آن پایبند باشید. به فرزندتان کمک کنید تا یک برنامه‌ی روزانه را روی یک تخته وایت‌برد یا کاغذ تنظیم کند. سپس به او بیاموزید که چگونه وظایف اصلی را به ترتیب اولویت فهرست کرده و کارهای انجام شده را بررسی کند. بچه‌های کوچک می‌توانند هر کاری را روی یک کاغذ چسبی نوشته یا بکشند، آنها را مرتب کنند و هرکدام که انجام شد را از روی دیوار بردارند. کودک خود را تشویق کنید تا ابتدا سخت‌ترین کار را انجام دهد؛ این رویه به کاهش اضطراب فرزندتان کمک می‌کند.
به مغز خود استراحت دهید
ورزش به همه کمک می‌کند تا فشارها را تخلیه کنند. بنابراین زمان خاصی را برای «زنگ تفریح» تعیین کنید. در یک ویدیوی تمرینی شرکت کنید، یوگا یاد بگیرید، به سبدها توپ پرتاب کنید، وزنه‌ها را بلند کنید، دوچرخه‌سواری کنید یا با استفاده از گچ در پیاده‌رو لی‌لی کنید. برخی از والدین به نوبت نقش معلم ورزش را ایفا کرده و زنگ‌های تفریح، کلاس را رهبری می‌کنند.
نیروها را به هم بپیوندید
والدینی را پیدا کنید که مایل به ایجاد برنامه‌های کوچک یادگیری برای کودکان کلاس هستند. سپس بر اساس تخصص و مهارت‌هایشان، از ریاضی و جفرافیا گرفته تا هنر و مهارت‌های عملی، نقش‌های مدرس را بین خود تقسیم کنید.
کاری کنید که نقشتان «معلمی» باشد، نه انجام دهنده
شعار نهایی برای تبدیل کودک به یک یادگیرنده‌ی مستقل این است: «هرگز کاری برای کودک انجام ندهید که او می‌تواند خودش برای خود انجام دهد». بنابراین خود را به عنوان یک معلم ببینید، نه به عنوان یک مدیر یا به عنوان یک انجام‌دهنده. هر گاه این موضوع را پذیرفتید، جنگ و جدل‌های شما نصف می‌شوند. استراتژی برای کمک به کودکتان در یادگیری هر مهارت جدید، شامل ۳ مرحله است:
- مهارت جدید را آموزش دهید.
- مطمئن شوید فرزندتان موضوع را درک کرده است.
- از اول شروع کنید: «تو اولین سوال را به تنهایی حل کن، بعد من چک می‌کنم». به از شیر گرفتن کودک ادامه دهید تا در نهایت بتوانید بگویید: «تو تمام صفحه را انجام بده، بعد ما باهم چک می‌کنیم».
بهترین راه برای یادگیری و حفظ هر مفهوم جدید، آموزش آن به شخصی دیگر است. بنابراین، پس از اینکه فرزندتان مهارتی را یاد گرفت، از اون بخواهید آن را به خواهر یا برادر کوچکترش آموزش دهد، آن را برای مادربزرگش توضیح دهد، با یکی از دوستانش به اشتراک بگذارد یا زمان شام برای خانواده تعریف کند.
همچنین، فرزندتان را در راه‌اندازی یک مکان مناسب برای انجام کارهای مدرسه مشارکت دهید؛ فضایی آرام و پرنور با دسترسی به تمام وسایل مدرسه و به دور از اسباب بازی‌ها و وسایل الکترونیکی. استفاده از جداکننده‌های مقوایی در فضای مطالعه می‌تواند به کاهش حواس‌پرتی بچه‌ها کمک کند. تلویزیون، تلفن همراه و سایر دستگاه‌ها باید در زمان مطالعه خاموش باشند.
یک راه آزمایش‌شده برای ادامه‌ی روند مطالعه این است که بر تلاش کودک خود تاکید کنید نه بر محصول نهایی. بنابراین به جای یک «آفرین!» گفتن خالی با جزییات بیشتری بگویید: «تو سخت کوشی». فقط امتیاز، نمره یا محصول نهایی را تحسین نکنید، بلکه تلاش را ارج دهید و خواهید دید که کودکتان بدون حضور شما هم طولانی و سخت کار می‌کند.
بیشتر بخوانید: راهکارهایی برای پیشگیری از فرسودگی مادران
کمک کنید کودک آنچه در ارتباطات رو در رو از دست داده را بازیابی کند
کودکان ذاتا موجوداتی اجتماعی هستند و روابط برای سلامتی آنها ضروری است. امید بچه‌ها به بازگشت دائم به مدرسه کمرنگ شده است. به هر حال آنها نقاط عطف مهمی مانند بازی‌های دسته‌جمعی، دیدن دوستان و شب ماندن در خانه یکدیگر را از دست داده‌اند، بنابراین لازم است تا با نگرانی‌های بچه‌ها همدلی کرده و به آنها اجازه دهید حرف بزنند. حرف‌هایشان را بشنوید و به آنها فضایی بدهید تا احساساتشان را بدون وقفه با شما به اشتراک بگذارند.
ناامیدی بچه‌ها را به رسمیت بشناسید و به آنها کمک کنید تا راه‌حل‌هایی برای بزرگترین نگرانی‌های خود پیدا کنند. کودکان اگر احساس تسلط بر اوضاع داشته باشند، استرسشان بسیار کاهش پیدا می‌کند. به عنوان مثال، اگر بزرگترین مشکل آنها «دلم برای دوستانم تنگ شده» باشد، می‌توانید پیشنهاد دهید که کلاس‌های آموزشی‌شان را در حیاط خلوت شما و با حفظ فاصله‌گذاری اجتماعی برگزار کنند. اگر دیگر کودکان نتوانستند با این شیوه همراهی کنند، از برگزاری جلسات دید و بازدید در پلت‌فرم‌های آنلاین استفاده کنید.
بچه‌ها به احتمال زیاد یادشان می‌ماند که ما چطور به ناامید‌ی‌هایشان واکنش نشان می‌دهیم و درک می‌کنند که واقعا در تلاش برای یافتن راه‌حل هستیم.
در عین حال که فاصله‌گذاری اجتماعی و کلاس‌های آنلاین چالش‌برانگیز هستند، راه‌های خلاقانه‌ای وجود دارد تا کودکان بتوانند آنچه در ارتباطات رو در رو از دست داده‌اند را تنظیم کرده و به تعادل برسانند. ساده‌ترین راه، ارتباط با سایر والدین و ترتیب دادن فرصت‌های ارتباط آنلاین کودک با سایر بچه‌ها است.
- یک برنامه مشخص برای زمان «بازی مجازی» در نظر بگیرید: بچه‌های کوچکتر می‌توانند با رعایت فاصله اجتماعی یا به صورت مجازی با یک دوست در خانه روبه‌رویی خانه‌سازی کنند، نقاشی بکشند یا لباس‌های مبدل بپوشند.
- شریک یادگیری ایجاد کنید: همانطور که گفتیم، یکی از راه‌های یادگیری هر مهارتی، آموزش آن به شخصی دیگر است. والدین و کودکی را در کلاس فرزندتان پیدا کنید تا شریک یادگیری کودک شما شوند. هر روز در زمان معینی، دو کودک می‌توانند املا، مباحث ریاضی و کلمات را به صورت مجازی با هم تمرین کنند. معلم فرزند شما می‌تواند ایده‌هایی برای نحوه‌ی ارتباط بچه‌ها ارائه دهد.
- یک سرگرمی یاد بگیرید: سرگرمی‌هایی همچون بافندگی، نجاری، نواختن ساز یا هر فعالیت دیگری که فرزندتان به آن علاقه‌مند است را شناسایی کنید. آن‌گاه با فراهم آوردن وسایل لازم همچون میل بافتنی و کاموا از یکی از والدین که در انجام آن کار مهارت دارد بخواهید به عنوان معلم آنلاین عمل کند. هریک از والدین می‌توانند به نوبت، تخصص‌های متفاوتی را آموزش دهند.
- زنگ تفریح داشته باشید: از پلت فرم‌های آنلاین برای ارتباط با سایر خانواده‌ها استفاده کنید و زنگ تفریح را هر روز در یک ساعت مشخص، به صورت هماهنگ برگذار کنید. والدین می‌توانند در این زمان، نقش معلم ورزش را داشته باشند.
- کلوپ‌های کتابخوانی مجازی برگزار کنید: کتاب‌هایی را انتخاب کنید که کودکانتان دوست دارند. کتاب شگفتی‌های جهان، کتاب اسرار سیاهچالهها، داستان‌های هری پاتر یا هر کتابی که مدرسه خواندن آنها را ضروری کرده است. سپس به طور منظم، جلسات بحث و گفت‌وگو در رابطه با کتاب‌ها ترتیب دهید.
مطالب آموزشی:
علم نشان می‌دهد بزرگترین عاملی که باعث تحمل شرایط سخت توسط یک کودک می‌شود، وجود یک فرد بزرگسال آرام و دلسوز در زندگی او است که به کودک اجازه می‌دهد بداند: «من برای تو اینجا هستم و ما باهم از این شرایط عبور خواهیم کرد».
این پیامی است که فرزندان ما اکنون به آن نیاز دارند. این بدان معناست که ما باید از خودمان مراقبت کنیم تا بتوانیم همان چیزی باشیم که فرزندانمان بیشتر از هر چیزی به آن نیاز دارند، والدینی که «آرام باشند و ادامه دهند».
به خود و فرزندتان یادآوری کنید: «تا اینجا آمده‌ایم و با هم ادامه خواهیم داد!».
